امام علی علیه السلام

ـ في عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأَشتَرِ ـ: ... فَوَلِّ مِن جُنودِكَ أنصَحَهُم في نَفسِكَ للّهِِ و لِرَسولِهِ و لإِِمامِكَ، و أنقاهُم جَيبا، و أفضَلَهُم حِلما، مِمَّن يُبطِئُ عَنِ الغَضَبِ، و يَستَريحُ إلَى العُذرِ، و يَرأَفُ بِالضُّعَفاءِ، و يَنبو عَلَى الأقَوِياءِ، و مِمَّن لا يُثيرُهُ العُنفُ، و لا يَقعُدُ بِهِ الضَّعفُ .

ـ در سفارش نامه‌اش به مالك اشتر ـ: ... از ميان لشكريانت، آن را كه‌از نظر تو براى خدا و پيامبر و امام خود، خيرخواه تر است، به فرماندهى برگزين؛ كسى كه دامنش پاك تر و بُردبارى‌اش بيشتر است؛ از ميان آنان كه دير به خشم آيند، و به پذيرش پوزش، تن دهند و بر ناتوانان رحمت آورند، و در برابر قوى‌دستان، سر فرود نياورند، و از آن كسان كه درشتى، آنان را بر نمى‌انگيزد و ناتوانى، آنان را بر جاى نمى‌نشانَد.